Historia szkoły

 

Początki szkoły w Głębokiem sięgają roku 1437, była to jednoklasowa szkółka parafialna. Drewniany budynek szkółki znajdował się w miejscu obecnego placu zabaw. Mieściła się w niej jedna sala lekcyjna oraz mieszkanie dla nauczyciela. Nauczycielami w ówczesnych latach byli przeważnie organista i kościelny, którzy uczyli dzieci religii, czytania i pisania oraz rachunków.

Pierwszym i długoletnim nauczycielem był Pan Górski, który w roku 1903 przeszedł na emeryturę. Następnie przez okres jednego roku nauczycielem był Pan Gajewski. W roku 1904 służbę w szkole w Głębokiem objął nauczyciel z Drohobycza – Pan Władysław Remer. 

Drewniany budynek szkoły był już bardzo zniszczony i zbyt ciasny dla dzieci, których przybywało. W związku z tym mieszkańcy wioski rozpoczęli starania o budowę szkoły murowanej o dwóch salach lekcyjnych. Autonomiczne władze polskie we Lwowie nie miały uprawnień do wydania pozwolenia ani funduszy na wsparcie budowy. Mieszkańcy wioski byli zbyt biedni, aby własnymi siłami wybudować nowy budynek, dlatego też Pan Władysław Remer wraz z wójtem udał się do Wiednia z prośbą owydanie pozwolenia i wsparcie finansowe. Pozwolenie przez cesarza zostało wydane, a na początek budowy przyznano 150 złotych reńskich. Za otrzymane pieniądze zakupiono cegłę w cegielni w Rymanowie.

W roku 1912 rozpoczęto budowę szkoły w Głębokiem. Kierownikiem budowy szkoły był Pan Lubieniecki z Rymanowa, a przewodniczącym Komitetu Budowy Szkoły Władysław Rodzinka.

W roku 1914 budowę szkoły utrudnił wybuch I wojny światowej, jednak budowa szkoły trwała przez cały okres wojny, a ukończona została dopiero po jej zakończeniu. Nauczyciel Remer uczył w szkole w Głębokiem aż do czasów II wojny światowej, był także prawdziwym patriotą i działaczem społecznym. W tym czasie w szkole w Głębokiem uczyła także nauczycielka Nowakówna, a po niej Pani Zielińska.

W roku szkolnym 1938/39 nauczycielem w Głębokiem był Pan Chędrzak, który w sierpniu 1939 r został powołany do wojska. Na początku okupacji we wrześniu 1939 roku nauczycielem w Głębokiem był Pan Sandecki. Następnie po kilkutygodniowej przerwie w nauce, nauczycielką została Pani Jadwiga Miśkiewicz, która uczyła przez dwa lata.
Następnie w szkole zamieszkała Pani Kuprowska, a nauczaniem dzieci zajął się jej mąż z zawodu adwokat.

Bezpośrednio przed frontem, wojska niemieckie zajęły budynek szkolny na obóz dla cywilów złapanych do kopania okopów. Zniszczone zostały wówczas wszystkie dokumenty. W połowie września 1944 roku wioska Głębokie została podpalona, w pobliżu szkoły spalono 50 gospodarstw. Budynku szkolnego nie udał się zniszczyć. Jednak z powodu znacznego uszkodzenia budynku szkolnego w działaniach wojennych, nauka rozpoczęła się dopiero 5 marca 1945 roku, po dokonaniu remontu jednej klasy, gdyż druga nie miała okien.

Szkołę zorganizowała i naukę uruchomiła miejscowa nauczycielka Józefa Szota, która od listopada 1944 roku do lutego 1945 roku uczyła dzieci na zmianę we własnym domu. Do szkoły zapisało się 125 dzieci do klasy pierwszej do czwartej.

Z dniem 1 maja 1945 roku inspektor szkolny w Sanoku mianował p.o. kierownikiem szkoły Pana Stefana Łuszczyka, uchodźcę z województwa lwowskiego. Rok szkolny 1944/45 zakończono 31 lipca po 5 miesięcznej nauce. 

W roku szkolnym 1945/46 do szkoły zapisano 105 dzieci. Publiczną Szkołę Powszechną podniesiono organizacyjnie do stopnia II zatrudniając – Panią Ludwikę Leśniakową. Szkoła była już 5 klasowa. W czasie ferii został przeprowadzony kapitalny remont szkoły.

W roku szkolnym 1946/47 uczniowie mogli już ukończyć klasę szóstą W ciągu roku szkolnego 1949/50 do innych szkół odeszło 9 uczniów, a do szkoły zbiorczej w Sieniawie 10 dzieci. W roku szkolnym 1950/51 od klasy pierwszej do piątej zapisało się razem 74 dzieci. W roku szkolnym 1951/52 do szkoły zbiorczej w Sieniawie odeszło 19 dzieci.

W roku szkolnym 1955/56 z powodu przejścia na emeryturę Pana Stefana Łuszczyka, kierownikiem szkoły została mianowana Józefa Szota. W szkole uczyła również nauczycielka Alicja Żuchowska. W roku 1958/59 Inspektor Oświaty w Sanoku podniósł stopień organizacyjny szkoły w Głębokiem z pięcio na siedmioklasową o czterech etatach nauczycielskich.

Od roku 1959/60 pracowało już pięciu nauczycieli. W roku 1960/61 szkoła była już świecka. Nauka religii odbywała się w miejscowej kaplicy, w której uczył ks. Franciszek Płoucha 8 godzin tygodniowo. 

W roku szkolnym 1961/62 jako nauczyciel został zatrudniony Pan Kazimierz Ziajka, zaś w roku 1965/66 Pan Bronisław Sworst. Na tym etapie kończą się wiadomości z kroniki prowadzonej przez Józefę Szota, gdyż w roku 1966 odeszła na emeryturę. Wówczas kierownikiem szkoły został Kazimierz Ziajka. W roku 1967 do grona nauczycielskiego wstąpiła Pani Maria Chmura – Dąbrowska, zaś w roku 1968 Pani Maria Grysztar – Kaszubska.

Jesienią 1965 roku rozpoczęto budowę nowego budynku szkoły. Kierownik szkoły Kazimierz Ziajka zaangażował się w to przedsięwzięcie. Budowę rozpoczęła firma „Bieszczady”, jednak prowadzona była powoli, z dużymi oporami i trudnościami. Do roku 1970 szkołę budowało trzech wykonawców, zmieniały się firmy. Od roku 1970 gromadzono materiały na dach, aby nakryć szkołę przed nadejściem zimy. Po częściowym nakryciu nowego budynku, jesienią 1970 roku szkoła posiadała już 4 sale lekcyjne. Dwie sale w nowej i dwie mniejsze na parterze w nowym budynku. Nauka odbywała się na dwie zmiany. Szkoła była już ośmioklasowa o siedmiu nauczycielach. W 1971 roku 24 uczniów ukończyło klasę ósmą.

Nowy budynek szkolny był ciągle w budowie. Młodzież starszych klas brała czynny udział w pracach społecznych, porządkowali plac budowy, układali cegłę. Wiosną 1973 roku Komitet Rodzicielski, z Komitetem Budowy Szkoły wraz z mieszkańcami dokończyli nakrycie dachu i klatkę schodową. Dzięki temu zostały połączone dwa budynki – stary i nowy.

W roku szkolnym 1972/73 funkcje kierownika szkoły objął Bronisław Sworst. Pod koniec wakacji Ministerstwo Oświaty zmieniło nazewnictwo władz szkolnych, zrezygnowano wówczas z nazwy kierownika, i automatycznie powołano dyrektorów szkół. W roku szkolnym 1973/74 Bronisław Sworst został dyrektorem szkoły. Nauka odbywała się w dwóch salach starej szkoły i trzech salach na parterze nowego budynku. Pietro i piwnice ciągle czekały na ukończenie. W roku szkolnym 1974/75 projekt organizacyjny szkoły został zatwierdzony na 8 nauczycieli.

Od września przy Szkole Podstawowej rozpoczęła swoją działalność Szkoła przysposobienia do Zawodu Rolnika, której dyrektorem był Pan Bronisław Sworst, a wychowawca klasy został nauczyciel przedmiotów rolniczych Pan Karol Rodzinka. Zakupiono wówczas słupki ogrodzeniowe i siatkę, aby ogrodzić budynek szkoły wraz z boiskiem sportowym. W październiku 1975 roku uczniowie obydwu szkół, razem z nauczycielami, wykonali chodnik betonowy od szkoły do drogi. 

W roku szkolnym 1976/77 Ministerstwo Oświaty i Wychowania po raz pierwszy wprowadziło w całej Polsce całoroczne klasy zerowe dla dzieci sześcioletnich. We wrześniu młodzież obydwu szkół po lekcjach pracowała przy wyrównywaniu placu poniżej szkoły, przeznaczonego na boisko do koszykówki i do gimnastyki. W roku 1978 Szkoła Przysposobienia do Zawodu Rolnika została rozwiązana z braku uczniów i zakończyła swoją działalność.

W roku 1978/79 Pani Maria Kaszubska została dyrektorem szkoły, funkcję tę pełniła przez trzy lata. Dzięki jej staraniom prace przy ukończeniu nowego budynku szkoły przebiegły sprawnie i zakończyły się sukcesem. W nowym budynku we wszystkich klasach uczyły się dzieci. Szkoła została również otynkowana.

W roku szkolnym 1981/82 dyrektorem szkoły został ponownie Pan Bronisław Sworst. W roku szkolnym 1983/84 od września dyrektorem szkoły na 3 miesiące została Pani Jadwiga Bujak. Dyrektorzy zmieniali się co kwartał. Od kwietnia 1984 roku dyrektorem szkoły został Pan Zbigniew Pitrus. Dzięki jego staraniom została wykonana studnia głębinowa, wodociąg szkolny, szalety. Po rezygnacji Pana Zbigniewa Pitrusa z funkcji dyrektora szkoły, ponownie został nim Pan Bronisław Sworst, który tę funkcję pełnił do roku 1994.

W roku szkolnym 1994/95 dyrektorem szkoły został Pan Marek Paczkowski. Na wakacjach 1997 roku dokonano kapitalnego remontu nowego budynku szkolnego. Na dachu wymieniono eternit na blachę, zmodernizowano centralne ogrzewanie, wymieniono cześć okien.

25 lutego 1996 roku na zebraniu wiejskim podjęto uchwałę w sprawie dalszej rozbudowy szkoły. Wybrano Komitet Rozbudowy Szkoły. Rozbudowa szkoły została rozpoczęta w 2000 roku.